เหี้ย! สัตว์เลื้อยคลานที่เก่งกาจในการพรางตัวและมีร่างกายแข็งแรง

เหี้ย เป็นสัตว์เลื้อยคลานที่อยู่ในวงศ์ Gekkonidae ซึ่งเป็นสมาชิกของกลุ่มกิ้งกือและจิ้งเหลNSLog。 เหี้ย มีลักษณะเด่นคือลำตัวแบนราบ ผิวหนังเรียบ ขอบตาสีดำ และมีนิ้วเท้าที่ติดกัน

เหี้ย เป็นหนึ่งในสัตว์เลื้อยคลานที่พบได้ทั่วไปในประเทศไทย โดยอาศัยอยู่ในหลากหลายถิ่นที่อยู่ ตั้งแต่ป่าดิบชื้น ป่าเบญจพรรณ ถึงพื้นที่เกษตรกรรม และแม้กระทั่งบ้านเรือนของมนุษย์

เหี้ย เป็นสัตว์กินเนื้อ กินแมลงและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็ก เช่น มด มวน ผีเสื้อ และยุง

ชีวิตและพฤติกรรมของเหี้ย

เหี้ย เป็นสัตว์ที่ใช้ชีวิตแบบกลางคืน (nocturnal) หมายความว่ามันจะออกหากินในเวลากลางคืน และหลบซ่อนอยู่ในที่มืดหรือใต้ก้อนหินในเวลากลางวัน

เหี้ย มีความสามารถในการพรางตัวอย่างยอดเยี่ยม ด้วยสีและลวดลายบนลำตัวที่ช่วยให้มันกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมได้อย่างน่าอัศจรรย์ เหี้ย ยังมีความสามารถในการปีนผนังและเพดานด้วยนิ้วเท้าที่มีขนยืดยาวที่เรียกว่า “setae” ขนเหล่านี้จะเกาะติดกับพื้นผิวที่ขรุขระทำให้เหี้ย สามารถไต่อโน่นนี่ขึ้นไปได้อย่างคล่องแคล่ว

โครงสร้างร่างกายของเห Riccardo

ส่วนของร่างกาย	รายละเอียด
ลำตัว	แบนราบ ช่วยให้ปีนป่ายได้ง่าย
ผิวหนัง	เรียบ ไร้เกล็ด ช่วยในการพรางตัว
ขอบตา	สีดำ ช่วยในการมองเห็นในเวลากลางคืน
นิ้วเท้า	ติดกัน มีขนยืดยาว (setae) ช่วยให้เกาะติดกับพื้นผิวได้

เหี้ย สามารถสร้างเสียงร้องที่ค่อนข้างดังและเฉพาะตัว ซึ่งมักจะใช้เพื่อสื่อสารกันระหว่างตัวผู้และตัวเมีย ในช่วงฤดูผสมพันธุ์

การสืบพันธุ์ของเหี้ย

เหี้ย จะวางไข่เป็นจำนวนมาก โดยไข่จะมีเปลือกแข็งและสีขาว ตัวเมียเหี้ย มักจะเลือกวางไข่ในที่อับและอบอุ่น เช่น ใต้ก้อนหินหรือในโพรงไม้

หลังจากฟักออก ลูกเหี้ย จะสามารถดำเนินชีวิตได้อย่าง स्वतंत्र และจะมีขนาดเล็กกว่าตัวผู้ใหญ่ประมาณ 3-4 เท่า

เหี้ย กับมนุษย์

เหี้ย ไม่ถือว่าเป็นสัตว์ที่อันตรายต่อมนุษย์ แต่บางครั้งอาจจะทำให้เกิดความรำคาญเมื่อมันเข้ามาอยู่ในบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันเริ่มต้นที่จะกินแมลงที่อาศัยอยู่ในบ้าน

สรุป

เหี้ย เป็นสัตว์เลื้อยคลานที่น่าสนใจและมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศของไทย

ด้วยความสามารถในการพรางตัว, ปีนป่าย และการปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่หลากหลาย เหี้ย ถือได้ว่าเป็นตัวอย่างของความแกร่งและความเชี่ยวชาญของธรรมชาติ